ters köşe..

“Evvel zaman içinde seni bir şey sandım.
Yüzüme bir dokun dedim, okşa saçımı sevme vakti şimdi.”

O kadar iyi hatırlıyorum ki hayatıma girişini. Her şeyin nasıl başladığını. Sesini ilk duyduğumda bahar gelmişti tüm evrene. Nevruz gibiydi, tam da nevruz zamanıydı. Kozalarından çıktı milyonlarca kelebek midemi, bedenimi teslim aldı.Kağıt kesiği gibiydi. Hızla, bir andan olupbitti. Kesilme anının sertliği kadar gerçekti gelişin. Kağıt kesiği gibiydi sonradan acıtan, sonradan kanatan…

“Kalbur saman içinde seni bir şey sandım.
İçinde ne varsa söyle köşemdeyim ben susma vakti şimdi”

Sesin gitgide daha yakından gelir oldu. Yakından ama çok yakından... Aydınlığına hayran oldum önce. Gürül gürül yaşayan bir adam vardı, heyecanlandım. O deli derinliğe dalmaya heveslendim, el yordamıyla öğrenmeye heveslendim. Dokunmak, tatmak hayatıma katmak istedim her şeyiyle... Uzanmalı mıydı acaba?

“Her günüm aynı tatları ayrı
Bir canım var benim, vakti dolar gider
Bak sabah ne kadar güzel ayla güneş bir arada”

Üstüme gelen yorgunluklardan, aynı duvarlardan, aynı odalardan, aynı insanlardan apayrı bir yerde ılık ılık haliyle içimi rahatlatan, ışıltısıyla canlandıran adam oldu birden bire.
Sabah uyanmak güzeldi. İşe gelmek güzeldi. Onlarca insanla telefonda konuşmak güzeldi. İçimden sızan ışık güzeldi. Mayalanan hamur gibi büyüdü gitgide, kapladı en derinimi. Sarıp sarmaladı. Karşı koymak gelmedi bile içimden. Sildim mesafeleri, unuttum bildiklerimi. Sevmeye soyundum durduğum yerden gölgesini bile göremediğim o adamı.

“İçimde bir sağanak dinmiyor bir türlü,
Koşmadan duramam hala yoruldum ama telaş vakti şimdi”

Tüm boşluklara yamadım sonra varlığını parça parça. Tüm umutları hayalleri bir edip yoluna diktim, mum ettim tek sıra. Utanmadım beklemekten, hizaya geçtim hatta. En başta durdum göğsümü gere gere. Gözlerim ufukta ha geldi ha gelecek… Güneş doğdukça çoğaldı, battıkça çoğaldı yoluna dikilen mumlar.
Eridik be adam yolunda…

“İçimde bir lodos tenim soğuk poyraz, denizin lacivertine dalıp gitmişim rüzgâr vakti şimdi”

Şimdi... Kalabalığı dağıtalı çok oldu. Ben geri adım almayı öğrendim. Heyecanlarımı yuttum. Heveslerimi susturdum. Sağ omzuma yasladım başımı, kıyılarıma vuran dalgaları sayıyorum. Tek beklediğim martı sesleri…


“Günün bir vaktinde seni bir şey sandım. Elimi bırakma dedim sıkıca sarıl gitme vakti şimdi...”