Kapkara..

Nefret ediyorum içimdeki bu kara deliklerden.
Hepsinin ucunda pişmanlıklar havuzuna çıkan tüneller..
Birinden kaçarken diğerine sığınıyorum.
Kıçımı çıkarayım derken her seferinde,
Boğazıma kadar vıcık vıcık keşkelere bulanıyorum.

Adını sen koy!!!!!!!!

Milyonların okuduğu bi blogum olsun istiyorum..İzleyicilerim olsun yüzbinlerce..
Herkes hayraın olsun yazdıklarıma...Mesela Serdar Turgut benden bahsetsin bir hafta boyunca yazılarında...
Ben cümlelerin sonunda noktaları bol bol kullanıyorum diye TDK bu dilbilgisi kuralını değiştirsin ve hatta bu değişikliği Hakkı Devrim bile desteklesin istiyorum...
Halil Koçak benim yaşımdaymış.Süper şarkı sözleri yazıyor.Piyasa ama olsun.Kendisini kıskanıyorum..
Türkan Saylan gibi hayran olduğum bir kadını bile "Ergenekon-Her yere kon"cu olarak zan altına soktular,kınıyorum..
Ferhat Göçer'in sesini bi seviyorum bi sevmiyorum.Ne tarafa daha yakınım karar veremiyorum..
Okul yıllarını hatırlıyorum, özlüyorum..
Bu ara çok güzel şeyler olacak, hissediyorum.
Zuhal Olcay, bence sesiyle değil kalbiyle şarkı söyleyen bir kadın.Her dinlediğimde daha bi hayran oluyorum..
Zeynep Dizdar bile Erol Köse'nin eline düşünce ne hallere girdi, şaşırıyorum..
Öğrenecek, görülecek, yaşanacak ,şaşılacak,tadılacak ne çok şey var..
Düşündükçe heyecanlanıyorum..
Ben bu hayatı, herşeyiyle çok seviyorum:))))

Aptal bulutum için !!

Bu son seslenişim sana,
Sen bunu da asla okumayacaksın. Günlüklerime, boş kâğıtlara, oraya buraya senin için ya da sana yazdığım her şey gibi bunu da okumayacaksın.Ama bu son mektubum. Son sözlerim...

Görür görmez bir yağmur başlamıştı içimde sanki. Sen bir bulut oldun, gittiğim her yere benimle gelen koca bir bulut...
İlk sarhoş olduğumda seni anlattım, sana ağladım. İlk senin resmini sakladım. İlk seni öptüm. İlk ağır yaramı senden aldım.Hep bekledim inatla. Her şeye rağmen inanmaya devam ettim ve bekledim. Körü körüne ve büyük bir umutla, kalbime göre kocaman bir aşkla bekledim.
Yıllar geçti böyle. Büyüdüm.Zamanla umutların omuzları düştü. Ama yağmur aynı yağmur, bulut aynı bulut. Oyalandım başka yollarda, yeni tatlar keşfettim ara ara. Ama değişmedi işte. Yine sırılsıklamdım her yolun sonunda.
Utana sıkıla ve pişmanlıkla geldin kaç kere.Her gelişinde daha bir ürkekleştim, daha çok kırıldım ama açtım o kapıyı işte.Her söylediğini doğru saydım, her bakışını aşktan saydım, her sözünü bana saydım. Çünkü âşıktım. Yaklaştım yamacına, ürkekliğimin sebebi olan yaralarımı gösterdim sana, istedim ki sen sar. Elinden olsun ilacım. Eskisi gibi olmasa da senin elinden iyileşsin. Ama sen sana doğru attığım her adımda uzaklaşmayı marifet saydın. Ettiğim her sözü başka anladın. Yaraları iyileştirmek şöyle dursun üflemedin bile. Parmak basıp kaçtın.

Canım, aşkım, bir tanecik sevgilim, güzel gözlüm...
Bundan sonrası çok zor olacak senin için. Sonraki gelişinde açılmayacak bu kapı. Hatta sana duvar artık burası. Ama sen seçtin bu acıyı. Bile isteye, sonunda geleceğin yerin burası olacağını bile bile yine bensizliği seçtin.

Bugün içimde son yağmur yağdı, o bulut kayboldu.
Bugün yaz geldi bana.
Darısı senin bitmeyecek kışlarına...

.....

Pek cahildim dünyanın alaca rengine kanıverdim.
Hayale aldanıp ucundan yanıverdim.
Allahtan erken ayıverdim.
Eza etmem özüme bundan sonra hiçbir kahir uğruna.
Evvel ben miyim ki solayım hayırsız bir zahir uğruna!

(Neşet Ertaş'ın "Evvelim sen oldun ahirim sensin " adlı türküsünden esinlenilmiştir:))

Arz ederim..

Dönme bir daha.
Dönüşün gidişlerine zincirli, gidişin dönüşlere gebe.
Ama her dönüşünde biraz daha kaybediyorum ben.
Elimde kalan en gerçek hayali yitiriyorum peyderpey.

Yetmiyor bildiğim kelimeler anlatmaya sana.

Özlediğim, beklediğim, aşık olduğu adam!
Ne olur bir daha dönme..
Çünkü tükeniyorsun her gidişinde.
Bırak, hep böyle aşık kalayım sana..