13 Nisan 2009 Pazartesi

Aptal bulutum için !!

Bu son seslenişim sana,
Sen bunu da asla okumayacaksın. Günlüklerime, boş kâğıtlara, oraya buraya senin için ya da sana yazdığım her şey gibi bunu da okumayacaksın.Ama bu son mektubum. Son sözlerim...

Görür görmez bir yağmur başlamıştı içimde sanki. Sen bir bulut oldun, gittiğim her yere benimle gelen koca bir bulut...
İlk sarhoş olduğumda seni anlattım, sana ağladım. İlk senin resmini sakladım. İlk seni öptüm. İlk ağır yaramı senden aldım.Hep bekledim inatla. Her şeye rağmen inanmaya devam ettim ve bekledim. Körü körüne ve büyük bir umutla, kalbime göre kocaman bir aşkla bekledim.
Yıllar geçti böyle. Büyüdüm.Zamanla umutların omuzları düştü. Ama yağmur aynı yağmur, bulut aynı bulut. Oyalandım başka yollarda, yeni tatlar keşfettim ara ara. Ama değişmedi işte. Yine sırılsıklamdım her yolun sonunda.
Utana sıkıla ve pişmanlıkla geldin kaç kere.Her gelişinde daha bir ürkekleştim, daha çok kırıldım ama açtım o kapıyı işte.Her söylediğini doğru saydım, her bakışını aşktan saydım, her sözünü bana saydım. Çünkü âşıktım. Yaklaştım yamacına, ürkekliğimin sebebi olan yaralarımı gösterdim sana, istedim ki sen sar. Elinden olsun ilacım. Eskisi gibi olmasa da senin elinden iyileşsin. Ama sen sana doğru attığım her adımda uzaklaşmayı marifet saydın. Ettiğim her sözü başka anladın. Yaraları iyileştirmek şöyle dursun üflemedin bile. Parmak basıp kaçtın.

Canım, aşkım, bir tanecik sevgilim, güzel gözlüm...
Bundan sonrası çok zor olacak senin için. Sonraki gelişinde açılmayacak bu kapı. Hatta sana duvar artık burası. Ama sen seçtin bu acıyı. Bile isteye, sonunda geleceğin yerin burası olacağını bile bile yine bensizliği seçtin.

Bugün içimde son yağmur yağdı, o bulut kayboldu.
Bugün yaz geldi bana.
Darısı senin bitmeyecek kışlarına...

1 yorum: