Merak ediyorum..
Mesela kocaman insanlar nasıl olur da kocaman bir başka insanın gözünün içine baka baka yalan söyler? Hem de o iki kişi arasında geçen bir konuşmayla ilgili..
Sonra iki arkadaştan biri ortalıktan el ayak çekince, diğeri "nen var kuzum?" diye sormadan sanki aylar konuşmadan,birbirini görmezden gelerek geçmemiş gibi, sanki herşey aynıymış gibi "aşkım,canım,vs." diye diye konuşarak insanı nasıl çileden çıkarır?
Sonra neden en zayıf zamanlarında daha bir acımasızlaşırlar etraftakiler bazen?
Ya da neden gördükleri daha da fenası açıp gösterdiğin yaraya parmak basarlar büyük bir zevkle?
Deli gibi özlediği biri karşısında dururken nasıl konuşmaz, neden konuşamaz?
Neden aşkından yanarken aşık için için, can yakmaya uğraşır inatla, hırsla?
Neden çağlarken koca koca dalgalar beyninde yazmaz mesela kelimelerin en heveslisi?
Gözün gördüğüne gönül inanmamak için neden diretir?
Neden hayal kırıklıkları kağıt kesiğinden çok acıtır insanın canını?
Elimde değil merak ediyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder